ถ้าทำงานหนักแล้วรวย ทาสก็ต้องรวยที่สุด

ชอบประโยค ' ถ้าทำงานหนักแล้วรวย ทาสก็ต้องรวยที่สุด เพราะทำงานหนัก ' 
ไม่ได้ชอบเพราะเห็นด้วยนะ แต่ชอบเพราะมันคิดต่อยอดได้เยอะ

เรื่องแรก ทาสทำงานหนักแล้วไม่รวยนี่ เป็นเรื่องชนชั้นชัดเจน
ทำเพื่อให้ผลผลิตตกอยู่แก่เจ้าของ แก่นายทาสของตน
น่าสนใจด้วยว่า เหมือนยุคปัจจุบันจะเลิกทาสไปแล้ว แต่ความเป็นจริงก็ไม่
เรายังเห็นทาสวัตถุนิยม ทาสกระเป๋า ทาสมือถือ gadget เทคโนโลยี
ถ้าฐานะพอเหมาะจะเป็นสาวกได้ก็ดีไป แต่ถ้าไม่ ก็จะกลายเป็นทาสที่หนักที่สุด คือทาสบัตรเครดิต และทาสหนี้นอกระบบ

เรายังคงยืนยันความเชื่อเดิม ว่าเรายังมีชนชั้นอยู่เสมอ ไม่เคยหายไป 
โดยเฉพาะชนชั้นทางการเงิน ที่แบ่งโดยฝั่งของดอกเบี้ย
ฝั่งได้ กับฝั่งเสีย
อยู่ฝั่งได้ ก็กินอยู่สบาย มีคนหาเงินมาให้ใช้
อยู่ฝั่งเสีย ก็ทำมาหาได้ ต้องมาโดนหยิบส่วนแบ่งทุกเดือนๆ ให้คนอีกฝั่งไป
ทาสจึงยังไม่เคยหายไป แค่เปลี่ยนรูปเท่านั้นเอง

เรื่องต่อมา การทำงานหนัก กับการทำงานที่มีน้ำหนักนั้น เกาะเกี่ยวสัมพันธ์สืบเนื่องกัน
ทำงานหนัก เพื่อเรียนรู้ ลองถูกลองผิด สร้างทักษะ สร้างความแข็งแกร่ง สั่งสมประสบการณ์
เมื่อถึงคราวที่ต้องทำงานที่มีน้ำหนัก ก็ขยับมาทำงานที่ทำน้อยได้มาก ทำงานบน OPT (other people time) ทำงานบนเงินลงทุนที่ทำงานแทนเรา

เรามักนึกถึงการขายของให้ได้เงินล้าน
ถ้าขายของชิ้นละบาท ต้องขายให้ได้ล้านชิ้น
ผลิตเยอะ หาลูกค้าเยอะ วิ่งรอก ติดต่อ เดินสาย ต้องทำงานหนัก
แต่ถ้าขายของชิ้นละห้าแสน ขายสองชิ้นก็พอ
ขายยากหน่อย แถมต้องค้นคว้า หาข้อมูล ลงทุนแต่งตัว สร้างอิมเมจให้ดูดี น่าเชื่อถือ
ก็ทำงานหนักประมาณหนึ่ง แต่การทำงานที่มีน้ำหนักไปด้วย เมื่อทักษะถึง ความชำนาญได้ มันคุ้มกว่าที่จะลงทุนลงแรงสร้างมันขึ้นมา

ทาสไม่รวยที่สุด เพราะทาสอยู่ในชนชั้นที่ต่ำกว่านายทาส
คนทำงานหนัก ไม่รวย เพราะมัวแต่ทำงาน ไม่พัฒนาตัวเองไปทำงานที่มีน้ำหนัก ไม่ขยับชนชั้นตัวเอง ไปอยู่ฝั่งที่ได้ดอกเบี้ย

ทำงานหนัก ก็รวยได้ ถ้าคิดเป็น

Posted in: tigertalk